GAZ-13 Czajka

GAZ-13 Czajka (ros. ГАЗ-13 Чайка) został wprowadzony do produkcji 16 stycznia 1959 roku, a przydomek Czajka to po polsku Mewa. Auto było luksusową limuzyną skierowaną dla dygnitarzy krajów bloku wschodniego. Projekt nadwozia był częściowo wzorowany na amerykańskim samochodzie Packard Patrician z roku 1955. Produkcja w zakładach GAZ w ZSRR trwała do roku 1981 i w tym czasie powstało 3179 sztuk modelu. Wśród wyprodukowanych aut obok podstawowej odmiany powstały również w niewielkich ilościach odmiany kombi (GAZ-13C) i kabriolety (GAZ-13B). Od roku 1977 produkowano jako następce model GAZ-14 Czajka.

W kolekcji już od dłuższego czasu posiadam dwa modele GAZ-13 Czajka w skali 1:43, podstawową odmianę z serii kultowych aut PRL-u oraz kombi z rosyjskiej serii. Nad modelem w skali 1:24 zastanawiałem się jeszcze w zeszłym roku, jednak dopiero pojawienie się Poloneza w tej skali zadecydowało o zakupie. Model w 1:24 w przeciwieństwie do 1:43 ma przede wszystkim poprawniej poprowadzoną dolną linie okien, jednak zaskoczeniem dla mnie było znacznie ciekawiej wykonane podwozie wraz z wydechem w modelu w 1:43. W kwestii jakości mój egzemplarz modelu w 1:24 ma przede wszystkim problemy z lakierem na dachu, które być może są otarciami od przygniecionego blistra. Drugim problemem jest przekrzywiona lampa z tyłu, którą zauważyłem dopiero na zdjęciach, więc nie poprawiłem tego wcześniej. Generalnie model poza podwoziem opracowany jest całkiem przyzwoicie, dzięki czemu mój egzemplarz pomimo swoich wad nadal prezentuje się według mnie ciekawie.

Reklamy

Polski Fiat 125p

Polski Fiat 125p został wprowadzony do produkcji w 1967 roku jako następca modelu Warszawa 223/224. Produkowany był w fabryce FSO w Warszawie na podstawie licencji firmy Fiat, a po jej wygaśnięciu w 1983 roku nazwa została zmieniona na FSO 125p. Samochód dostępny był początkowo wyłącznie jako 4-drzwiowy sedan. W 1972 roku do oferty dołączyła odmiana kombi, a trzy lata później pick-up. Przez cały okres produkcji przeprowadzane były liczne modernizacje modelu, a najbardziej widoczna z nich przygotowana została dla rocznika 1975, oznaczanego jako MR’75. Zmieniono wówczas zauważalnie wygląd przedniej i tylnej części nadwozia oraz wnętrze. Produkcje potocznie nazywanego w Polsce Dużego Fiata zakończono w 1991 roku.

Drugi numer serii Samochody PRL wydawnictwa Hachette zgodnie z oczekiwaniami zawiera model Polskiego Fiata 125p w skali 1:24. Udało mi się go znaleźć stacjonarnie, jednak do punktu, który wcześniej otrzymał 3 Polonezy, Fiat dotarł tylko jeden, co sugeruje, że nakład może być zmniejszony lub rozprowadzony po większej ilości lokalizacji. Sam model mimo, że jest całkiem w porządku, na tle Poloneza nie sprawia aż tak dobrego wrażenia. Poziom montażu jest podobny, jednak np. światła z tyłu namalowane na chromowanych elementach plastikowych zaburzają ostateczny odbiór. Warto wspomnieć, że model w skali 1:43 wydany w kolekcji Kultowych Aut PRL-u ma światła tylne znacznie lepiej wykonane, a stanowiąca osobny element tylna ściana modelu 1:24 sugeruje powiązania tych dwóch miniatur. Zastrzerzenia można mieć również do przedniej tablicy rejestracyjnej umieszczonej na zderzaku, a nie pod nim. Pozostałe detale wydają się trzymać poziom Poloneza z pierwszego numeru, dzięki czemu 125p w 1:24 stanowi mimo swoich słabości interesujący model.