Škoda Fabia S2000 Juho Hänninen / Mikko Markkula Rajd Argentyny 2010

W 2010 roku odbyła się 30. edycja Rajdu Argentyny, która stanowiła trzecią rundę IRC oraz drugą mistrzostw Argentyny. Zwycięzcami rajdu została załoga Juho Hänninen / Mikko Markkula, jadąca Škodą Fabią S2000. Wyprzedzili oni odpowiednio załogi Guy Wilks / Phil Pugh oraz Jan Kopecký / Petr Starý, jadące tym samym samochodem. Juho Hänninen w tym sezonie został mistrzem IRC, a Škoda wygrała klasyfikację producentów.

Model zwycięskiej załogi dotarł do mnie wyrwany wraz z kawałkiem podstawki, na której znajduje się błąd w imieniu kierowcy. Oderwane było również lusterko oraz spojler był znacznie nadłamany. Mocowania zarówno lusterka jak i spojlera są tak cienkie, że klej cyjanoakrylowy, z którego dotąd zawsze korzystałem raczej by się nie sprawdził. Postanowiłem wypróbować kupiony wcześniej klej do plastiku Tamiya Extra Thin Cement. W przypadku lusterka sprawdził się idealnie. Ze spojlerem tak dobrze już nie było, bo jest malowany i nałożyłem za dużo kleju, który spłynął w niepożądane miejsce przez co uszkodził lakier. Cyjanoakryl nie sprawdziłby się w tamtym miejscu ani trochę, więc wybór kleju był mimo wszystko trafny. Nie ma po nim śladu, a kiedyś przy okazji można pomalować cały spojler na biało. Na zdjęciach z racji białego koloru na ma najmniejszych szans tego zobaczyć, natomiast można dostrzec że IXO nie popisało się z bryłą w tylnej części nadwozia. Muszę jednak przyznać, że sam chyba bym nie wpadł na to, co mi w tej bryle dziwnie wygląda. Podobno w kolejnej odmianie to poprawili 🙂

Reklamy

Seat Cordoba WRC Evo 3 Salvador Cañellas Jr. / Alberto Sanchís Rajd Hiszpanii 2001

Sukcesy Seata z modelem Ibiza Kit Car w FIA 2-Litre World Rally Cup skłoniły producenta do zaangażowania się do startów w najwyższej klasie rajdowych samochodowych mistrzostw świata (WRC). W tym celu stworzono model Cordoba WRC, który zadebiutował Rajdzie Finlandii w 1998 roku i startując do końca sezonu zdobył zaledwie 1 punkt. W sezonach 1999 oraz 2000 Seat kontynuował starty w WRC, wprowadzając od rajdu finlandii 1999 zmodyfikowaną wersję swojego auta, oznaczoną evo 2 oraz od tego samego rajdu w roku 2000 evo 3. Żadna z trzech odmian nie okazała się wystarczającym zagrożeniem dla konkurencji, co spowodowało wycofanie się fabrycznego zespołu Seata z WRC po sezonie 2000. W trakcie startów w latach 1999-2000 udało się zdobyć łącznie 3 razy miejsce na najniższym stopniu podium. Zespół SEAT Sport pojawił się jeszcze w kilku rundach WRC sezonu 2001, jednak już nie startując w klasyfikacji producentów. Na starcie Rajdu Hiszpanii 2001 pojawiły się dwie Cordoby WRC Evo 3. Załoga Salvador Cañellas Jr. / Alberto Sanchís zakończyła rajd na 9 oesie z powodu wypadku, a Marc Blázquez  / Jordi Mercader na 11 oesie z powodu awarii.

W przypadku modelu auta załogi Salvador Cañellas Jr. / Alberto Sanchís z wspomnianego Rajdu Hiszpanii 2001 zdecydowałem się na tanie wydanie gazetowe. Jak zwykle w przypadku modeli z serii Seat Sport na minus zasługują reflektory i światła, natomiast cała reszta prezentuję się wystarczająco dobrze 🙂

Renault Clio R3 Robert Kubica / Jakub Gerber Rajd Monte-Carlo 2010

Podczas przerwy zimowej w startach w Formule 1, po podpisaniu kontraktu z Renault F1, Robert Kubica wystartował w kilku rajdach. Pojawił się między innymi na starcie rajdu Monte-Carlo, gdzie wystartował Renault Clio R3, a jego pilotem był Jakub Gerber. Niestety awaria silnika wyeliminowała załogę z rywalizacji już na pierwszym oesie.

Model polskiej załogi dla serii gazetowej wydawnictwa Altaya przygotowało IXO. Jest to jedyne wydanie Clio R3 w tym malowaniu i świetnie, że się pojawiło. Cieszy również fakt, że model prezentuje się bardzo dobrze 🙂

Fiat Abarth Grande Punto S2000 Toni Gardemeister/Tomi Tuominen Monte Carlo 2010

Rajd Monte Carlo w 2010 roku stanowił inauguracyjną rundę serii Intercontinental Rally Challenge (IRC). IRC rozgrywano w latach 2006-2012, po czym zostało połączone z Rajdowymi Mistrzostwami Europy, natomiast w latach 2009-2011 Rajd Monte Carlo był pierwszą rundą tych mistrzostw. Na starcie 78. edycji pojawiły się trzy załogi startujące Fiatem Abarth Grande Punto S2000. Niestety żadna z nich nie ukończyła rajdu. Toni Gardemeister i Tomi Tuominen startujący w zespole Astra Racing odpadli z powodu awarii na 11 oesie.

Pojawienie się w mojej kolekcji modelu Fiat Abarth Grande Punto S2000 było planowane od dawna i w końcu się zdecydowałem. Wybrałem model gazetowy, który moim zdaniem prezentuje się bardzo dobrze 🙂












Odmiana cywilna kupiona pod marką Cararama jest u mnie od dawna, niemal od początku przygody ze skalą 1:43. Model, sprzedawany właściwie jako zabawka, spodobał mi się wówczas bardziej niż znacznie droższa odmiana od Norev, w której przede wszystkim lusterka były i są dla mnie nie do zaakceptowania.

BMC Mini Cooper S Paddy Hopkirk – Henry Liddon Monte Carlo 1964

W 1964 odbyła się 33. edycja Rajdu Monte Carlo, która była jednocześnie inauguracyjną rundą Rajdowych Mistrzostw Europy. Runda zakończyła się sensacyjnym zwycięstwem Mini Cooper S o mocy zaledwie 90 KM. Auto wyszło na prowadzenie rajdu na przedostatnim odcinku po uwzględnieniu przeliczników równoważących różne specyfikacje startujących pojazdów, które zniwelowały 17 sekund straty na tym odcinku do Forda Falcona Bo Ljungfeldta o mocy 305 KM. Ostatni odcinek kierowca Mini, Paddy Hopkirk, pokonał nie tylko nie tracąc przewagi, ale również powiększając ją nawet bez uwzględnienia przeliczników. Załoga Paddy Hopkirk – Henry Liddon wygrała tym samym rajd, a podczas ceremonii wręczenia nagród Hopkirk wciągnął na podium swoich kolegów z zespołu, którzy zajęli w klasyfikacji generalnej odpowiednio czwarte (Timo Mäkinen – PatrickVanson) i siódme (Rauno Aaltonen – Tony Ambrose) miejsce. Samochody Mini Cooper S zwyciężały w Monte Carlo również w latach 1965 i 1967, natomiast w 1966 kierowcy tych aut zajęli trzy pierwsze miejsca, jednak zostali zdyskwalifikowane po kontrowersyjnej decyzji sędziów odnośnie nieregulaminowej konstrukcji reflektorów w ich pojazdach.

Model wydawnictwa Atlas Editions z kolekcji Rally Monte Carlo zainteresował mnie sobą poprzez bardzo niską cenę. Dzięki niej nie przeszedłem obojętnie obok całkiem fajnego modelu, który świetnie urozmaicił niewielki jak dotąd zbiór modeli rajdowych, który chciałbym trochę rozwinąć. Montaż modelu jest bardzo dobry, właściwie tylko oświetlenie na dachu nie trzyma się osi symetrii pojazdu, ale nie poprawiłem tego.