Audi RS 5 Nico Müller DTM 2015

W sezonie 2015 Deutsche Tourenwagen Masters (DTM) kierowcy otrzymali stałe numery na czas trwania kariery startów w tej serii. Mistrzostwa przyjęły system podobny do tego znanego wcześniej z F1 i MotoGP, gdzie kierowcy wybierali dowolny dostępny numer z puli 2-99, a numer 1 był zarezerwowany dla aktualnego mistrza serii. W sezonie 2015 seria powróciła również do zarzuconego po sezonie 2002 formatu rozgrywania w czasie weekendu dwóch wyścigów. Sezon zaczął się 2 maja na torze Hockenheim, a zakończył się 18 października na tym samym torze po 18 wyścigach. W trzecim weekendzie sezonu, na torze Norisring, wprowadzono system balastu oparty na wynikach uzyskanych w poprzednim wyścigu. Nominalna waga aut została ustalona na 1120 kg, a zakres zależny od wydajności ustalony w granicach 1105 – 1140 kg. W sezonie 2015 współpracę z zespołem Audi Sport Team Rosberg kontynuował Nico Müller, którego partnerem zespołowym pozostał Jamie Green. Nico Müller punktował zaledwie w 6 wyścigach, uzyskując łącznie 26 punktów i 21. miejsce w klasyfikacji kierowców, a Jamie Green z dorobkiem 150 punktów został wicemistrzem i tym samym najlepszym kierowcą Audi. Punkty kierowców pozwoliły Audi Sport Team Rosberg na zdobycie 5. miejsca w klasyfikacji zespołów. Audi różnicą 7 punktów przegrało obronę tytułu mistrzowskiego w klasyfikacji producentów na rzecz BMW.

Pomimo, że DTM to jedna z tych serii, które śledzę ze szczególną uwagą to Audi RS 5 DTM Nico Müllera absolutnie nie zapadło mi w pamięci. Pomimo to zdecydowałem się na zakup, gdyż zbyt długo zwlekałem zastanawiając się nad drugim z wystawionych RS 5 DTM i gdy już się zdecydowałem okazało się, że ktoś mnie ubiegł. Malowanie i cena prezentowanego modelu były zachęcające i myślę, że był to wówczas dobry wybór, tylko trochę szkoda, że najprawdopodobniej dokładnie ten sam model, który pierwotnie chciałem kupić, został niedawno wystawiony w licytacji, której poza dodaniem do obserwowanych całkowicie się nie przyglądałem i cena końcowa okazała się o około połowę niższa. Zakupione RS 5 DTM od Spark prezentuje się świetnie, jednak wydanie salonowe ma drobne niedociągnięcia, jak chociażby roztapiająca się farba na jednej z felg, a właściwie jej nadmiar znajdujący się na oponie. Poza tym i jednym nie najlepiej wklejonym reflektorem nie widzę dosłownie żadnych niedociągnięć pomimo dużej ilości detali. Zaskoczyła mnie też płyta umieszczona na podłodze, która jest metalowa.

Reklamy

Renault Le Car Turbo Patrick Jacquemart IMSA Camel GT 1981

Renault 5 zostało oficjalnie zaprezentowane 10 grudnia 1971 roku, a do produkcji trafiło na początku 1972. Na rynku północnoamerykańskim pojazd zadebiutował w 1976 roku pod nazwą Le Car. Oferowany przez American Motors (AMC) nie powtórzył sukcesu odniesionego w Europie. Import pojazdu zakończono w roku 1983, a sprzedaż w Kanadzie dobiegła końca w roku 1985. W celu zwiększenia sprzedaży poprzez sukcesy w wyścigach, w sezonie 1981 Renault z modelem Le Car pojawiło się w popularnej serii IMSA Camel GT. Kierowcą został dyrektor Renault Racing USA, Patrick Jacquemart. Wyścigi Road Atlanta Camel GT oraz Datsun Monterey Tripple Crown Laguna Seca ukończył na 3. miejscu. Pozostałe trzy wyścigi nie zostały ukończone. Zginął podczas testów auta na torze Mid-Ohio. Przyczyną zgonu było złamanie podstawy czaszki. Przyjaciel kierowcy, Jim Downing, dostrzegł, że pęknięcia czaszki można by uniknąć, gdyby głowa była utrzymywana w podobny sposób, jak przy pomocy pasów ciało kierowcy. Zwrócił się do swojego szwagra, doktora Roberta Hubbarda, który miał duże doświadczenie jako inżynier biomechaniczny, pracując w programie bezpieczeństwa samochodowego firmy General Motors, aby pomógł mu zaprojektować system wsparcia głowy i szyi, który chroniłby przed tymi rodzajami urazów. Celem było stworzenie urządzenia, które zmniejszyłoby prawdopodobieństwo poważnych obrażeń spowodowanych gwałtownym ruchem bezwładnej głowy i kasku podczas wypadku. W 1984 dr Hubbard stworzył pierwszy prototyp urządzenia, składającego się z twardego kołnierza przypinanego do pasów przytwierdzonych do auta oraz do kasku kierowcy za pomocą pasków. Downing zaczął nosić nieprzetestowane urządzenie podczas startów w wyścigach. W 1987 oboje otrzymali patent na stworzone urządzenie, które ostatecznie nazwano HANS (Head and Neck Support). Testy przeprowadzone w 1989r. wykazały, że uderzenia z użyciem HANS znacznie zmniejszały napięcie głowy i szyi, zmniejszając ryzyko urazów. Pomimo tego zainteresowanie produktem przez następne lata było bardzo małe. Sytuacja zmieniła się po dwóch wypadkach w serii NASCAR. W roku 2000 w wieku 19 lat podczas sesji treningowej na torze New Hampshire Motor Speedway w wyniku złamań podstawy czaszki zginął Adam Petty, natomiast rok później w wyniku tych samych obrażeń podczas ostatniego okrążenia wyścigu Daytona 500 śmierć poniósł 7-krotny mistrz serii, Dale Earnhardt. Po jego śmierci władze serii NASCAR rozpoczęły prace nad projektem Car of Tomorrow opracowanym na potrzeby wyścigów serii Sprint Cup, które miały na celu poprawienie bezpieczeństwa kierowców, dzięki wprowadzeniu nowoczesnych rozwiązań, w tym właśnie systemu HANS. Od tego czasu system ten zaczął stawać się standardowym rozwiązaniem używanym przez kierowców wyścigowych i rajdowych.

Wypatrzony na Allegro model od Spark szybko zwrócił moją uwagę. Nie spotkałem się wcześniej ani z tym autem, ani modelem. Sprzedawany był bez opakowania, jednak cena była atrakcyjna. Chwile się zastanawiałem, jednak znalezienie w Internecie lepszych zdjęć szybko zachęciło do zakupu. Miałem obawy o to, jak delikatny model żywiczny przetrwa czas wysyłki bez fabrycznego opakowania, jednak sprzedający odpowiednio się tym zajął i wysłał model przykręcony do podstawki z nałożonym blistrem 🙂

Na dobry początek – Chevrolet Cruze WTCC

Chevrolet startował w WTCC jako zespół fabryczny w latach 2005-2012. Na początku zespół korzystał z Chevroleta Lacetti, natomiast w sezonie 2009 zadebiutował model Cruze, wygrywając oba wyścigi weekendu w Marrakeszu w Maroko oraz odnosząc jeszcze cztery zwycięstwa w pozostałej części sezonu. Przed sezonem 2010 Chevrolet usprawnił swoje nowe auto i odnosząc 7 zwycięstw zdobył tytuł mistrza świata wsród producentów. Yvan Muller, który zastąpił w zespole Nicolę Lariniego został mistrzem wśród kierowców. W roku 2011 Cruze wyposażono w nowy, turbodoładowany silnik benzynowy 1,6 zaprojektowany przez RML. W tym sezonie udało się wywalczyć 21 zwycięstw w 24 wyścigach. Muller obronił tytuł mistrza, a Chevrolet ze znaczną przewagą ponownie został mistrzem wśród producentów. W roku 2012 Muller po obiecującym początku sezonu został ostatecznie sklasyfikowany na trzecim miejscu. Mistrzem wraz z Chevroletem został Robert Huff. Po zakończeniu sezonu 2012 Chevrolet wycofał się z mistrzostw, jednak RML Group, pod którego szyldem amerykańska marka prowadziła swój program ,pozostał w serii na rok 2013 jako zespół prywatny, z którym Yvan Muller ponownie został mistrzem. Od roku 2014 RML zdecydowało się wycofać ze startów w WTCC, jednak przygotowali Cruze w nowej specyfikacji TC1 i ograniczyli się do roli dostawcy.
Z dostępnych w dobrej cenie modeli wybrałem auto, którym Rob Huff zdobył tytuł mistrza w sezonie 2012. Pierwszy Spark w kolekcji nie zawiódł mnie 🙂